فرشته ها به گلویت..

                                       و سایه ها که جهان را اداره می کردند

به خون تپیدن ما را نظاره می کردند

قماش قدسی حق را به هیکل ابلیس

به ضرب قیچی و چاقو قواره می کردند

چه ابرهای سیاهی، چه بادهای بدی

که شام غم زده را بی ستاره می کردند

خبر رسید که سرهای سرورانم را

به رسم کهنه ی کین بر مناره می کردند

خبر رسید که نعش برادرانم را

ملات باروی دارالاماره می کردند

و چشم های تماشا میان بهت و سکوت

جنازه های رها را شماره می کردند

و عاشقان حسین و نواسگان یزید

بر این بساط نبردی دوباره می کردند

و ماندگان به تکاپوی راهیان خیره

هنوز سبحه به کف استخاره می کردند

::

حسین منتظرت بود، چشم در چشمت

فرشتگان به گلویت اشاره می کردند...

امید مهدی نژاد

پ.ن:گرچه دیر شده ولی هیچ وقت برای از تو گفتن دیر نیست