کز ذره کمترم

حسین

شما یک یادآوری هستید.بازگشت به اصول.تصحیح اشتباهات و دوباره آغاز.

برای من که جبران اشتباهاتم به اندازه ای سخت گشته که به تنهایی از

پسشان برنمی آیم شما آنید که می توانید یاریم کنید.

ولی ای حسین

من را ببخش که شما را برای خودم می خواهم.از این شرمساری باید..

ای حسین

آن را برایمان از خدای بخواه که خود می خواهی

                                     ای عاشقان وصل تو از ذره بیشتر

                                     من کی رسم به وصل تو کز ذره کمترم

                                                                     ....

                        

مهم نیست

یکی نوشته بود که تعداد دنبال کننده هاش براش مهم نیست.پشت این حرف چیه؟

یعنی من بی نیازم از میل به دیده شدن.می خوام حرفمو بزنم و برم و منتظرم نظرات

شما رو بخونم.ولی من (خودم)اینجور نیستم.دوست دارم افراد بیشتر پیگیر چیزی که

می نویسم باشن.این یه جور خودخواهیه؟ می تونه باشه.خودخواهی نرم.بیشتر از 

خودخواهی به نظرم سطحی نگریه و توجه به ظاهر قضیه س.چون ممکنه یک نفر

متنی رو که نو نوشتی بخونه و همون یک نفر نظری بده که نگاهت رو عوض کنه.

عکسشم ممکنه طبیعتن

بریده ای از یک کتاب_صدای عدالت انسانی

علی پناهگاه نیازمندان در برابر باد و سد ناتوانان در برابر سیل و پناهگاه ضعیفان 

در برابر طوفان ویرانگر است و اوست که در نیم روز سوزان همچون شب،

سایه آرام بخش گرمازدگان است.   ص 536

تولدت مبارک

حضرت هادی:(درود خدا بر او):نارضایتی پدر و مادر کمی روزی را به دنبال دارد 

و آدمی را به ذلت می کشاند.

بالاتر از این هاست لوایی که تو داری

خورشید دمیده ز عبایی که تو داری

از بنده نوازی و عطایی که تو داری

آقای جهان است گدایی که تو داری

سید علی رکن الدین

 

بت در آستین(صائبانه)

به طوف کعبه رود بت در آستین صائب

کسی که با خودی خویش در نماز شود

صائبانه_ یک

اگر ز اهل دلی با شکستگی خوش باش

که دل شکسته چو گردد یکی هزار شود

 

نبشته

کار درست،راه سخت یا راه آسان و کار غلط؟

خیلی از مسائل به همین راحتی توضیح داده میشن ولی

جرأت انتخاب می خوان.

همه ی آنچه از دست دادم

دیشب مطلبی می خوندم از نویسنده ای معروف.منم حرفشو باور دارم

حرفش این بود که غم انگیزترین چیز نشدنه اونیه که می تونستی بشی.

پر

اگر نرسیدی به آنجایی که می خواستی،حسرت فرصت های از دست رفته را خوردی

اگر نتوانستی بشوی آنچه می توانستی باشی خود را سرزنش نکن و بدان که در همین

لحظه همه ی  آن چیزی که میخواهی بشوی در اختیار داری.این یک خیال نیست

زمین انسان ها_1

"می داند انسان همین که با حادثه درگیر شد،دیگر نمی هراسد.

فقط ناشناخته است که انسان را به وحشت می اندازد.ولی هرکس

که با حادثه روبرو شود،دیگر با ناشناخته سروکار ندارد.خاصه

اگر با متانتی همرا با بصیرت در آن بنگرد."

زمین انسان ها/رفیقان_آنتوان دوسنت اگزوپری